پیوندهای روستایی- شهری نقش بسزایی در توسعه روستایی و پویایی آنها ایفا می‌کند. به طوری که از شهر به مثابه موتور توسعه روستایی یاد شده است. از این رو مناسبات روستا- شهری نیازمند برررسی­های جامع به منظور فهم تغییر در ماهیت و شدت این تعاملات در طول زمان است. یکی از نقش­های کلیدی مناسبات روستایی- شهری در فرآیند توسعه، مبادلات مالی و پولی و جریان سرمایه در اشکال مختلف اعم از بودجه‌های عمرانی دولت، انتقال کالاها و انواع سرمایه‌گذاری­های فردی یا خانوادگی است که برای سرمایه‌گذاری در مناطق روستایی می­تواند در اختیار کشاورزان و شاغلین روستایی قرار داده ­شود. هدف از این پژوهش بررسی روابط شهر- روستا در توسعه روستایی با تاکید بر سرمایه‌گذاری‌های فردی در توسعه گردشگری در منطقه مورد مطالعه می­باشد. نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی است. داده­های مورد نیاز با تنظیم پرسش­نامه و مصاحبه گردآوری شده است. جامعه آماری این تحقیق ساکنین دائمی روستاهای مورد مطالعه می­باشد که به صورت تمام شماری مورد بررسی قرار گرفته­اند. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های آماری ویلکاکسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. یافته­های این تحقیق نشان می­دهد کهوجود تفاوت معناداری در همه موارد در دوره قبل و بعد از توسعه و گسترش گردشگری روستایی و سرمایه­گذاری در گردشگری است؛ به طوری که بیشترین تفاوت معناداری به مولفه­های کیفیت کالبدی روستای محل زندگی و مسکن روستایی و کمترین تفاوت معناداری در مولفه میزان مشارکت مردم روستا در مدیریت عمومی روستا با تاکید بر امور گردشگری بوده است. هم چنین بررسی مدل برازش رگرسیونی نشان می‌دهد که تاثیر مثبت در رضایت مردم از سرمایه­گذاری فردی در توسعه روستایی در روستاهای مورد مطالعه خود تابع اثرات مثبت گردشگری است.